Ağızımızdan çıkan sadece birkaç kelime, ama...

[Yağmur damlaları]

Alışverişe çıkmıştık bir gün...Pazar, market ve tuhafiye...
İlk önce tuhafiyeye gittik, bir abi vardı eşine yardımcı olmak için orada duruyordu bazen, daha öncedende görmüştüm o abiyi..O kadar güler yüzlü o kadar kibardı ki o tuhafiyeden çıkınca mutluluktan ayaklarım yerden kesilecek gibi oluyordu.İnsanlığın ne demek olduğunu hissediyordum...
Pazara gittik sonra annem bir tezgahta sebzenin fiyatını sordu oradaki abide" 3 lira hanımefendi" diye cevap verdi..
Kime ne anlatır bu kelimeler bilemiyorum ama gene benim ruhuma dokunmuştu."Hanımefendi"
yankılanndı bu sözcük kulaklarımda.Nasıl da değer veriyordu karşısındaki insanlara.Ve pazardanda ayrılınca bir yerde daha durduk oradanda bir şey satın aldık ve amca "poşet az kaldı, sizin pazar poşetlerinizin birine koysak olur mu kızım?" dedi. Tabii olur amca dedim."Allah razı olsun dedi" artık ağlayacaktım.Bir günde insan olduğumu o kadar çok hissetmiştim ki.Ve bu durumu tebessüm ederek düşündüm uzunca bir süre..Hala da düşündürür beni, sadece birkaç kelimeydi işittiğim, ama ruhuma dokunan bir kaç ve çoook değerli kelimeler, çoook değerli davranışlar..

İşte dedim insanlık ölmemiş, azda olsa seyrekte olsa hala tanımadıklarınada değer verenler var...

O amcanın bana dediği gibi bende sürekli böyle insanlar için "Allah razı olsun" diye dua ediyorum.!



Kim olursa olsun karşımızdaki ona hitap ederken tebessüm edelim ve değerini ona hissettirelim!

[Yağmur damlaları]

Allah kabul etsin