Herkese yeniden merhaba :) (Pes Etmeyin!)
Gönderilme zamanı: 06 Şub 2016, 05:08
Selam arkadaşlar ben Kaan aöl 2011 mezunuyum. Yıllar sonra forumu hatırlamak ve buranın hala var olduğunu görmek harika. 2010 yıllarını dün gibi hatırlıyorum 
belki o zamanlardan beri hala burada olan arkadaşlar beni hatırlayacaktır bu sefer foruma öğrenci olarak değil, hala okuma mücadelesini sürdüren arkadaşlara bir nebze olsun motive kaynağı olmak için yeniden geldim Kendimden bahsetmem gerekirse eğitim hayatımda film tadında anılara sahibim diyebilirim sıkılmayacaksanız okumaya devam edebilirsiniz zor bela ortaokulu bitirmiş 2006 da liseye başlamış , gençliğin verdiği bilinçsizlik, kötü arkadaş çevresi, aile eksikliği ve cahillikle 2 yıl üst üste sınıfta kalmış ve liseden atılarak AÖL kapısına zorunlu giriş yapmıştım. Her işte bir hayır vardır. Okuldan atıldıktan sonra İş hayatına atılıp kendi hayat mücadelemi vermeye mecbur kalmıştım şimdi arkama baktığımda iyi ki de atılmışım diyorum. Lise de hocalardan dayak yiyen, okulu kıran, bu çocuk okumaz denilen, serseri gözüyle bakılan onlarca öğrenciden biriydim. Beni okuldan soğutan dayakçı hocalarım, asla 2 den yukarı çıkamayan karne notlarım vardı. Okumayı öğrenmeyi seviyordum ama okulu asla. Liseden atıldıktan sonra zor bela bir büfede mutfak elemanı olarak işe girmiştim. Her şey güzel olacak, kendi paramı kazanacağım, okula gitmeme gerek yok diye düşünürdüm. Günde 12 saate yakın çalışıyor, agresif büfe sahibinden her gün azar işitiyor ve 5 kuruş bahşiş için türlü eziyetler çekiyordum. Bir zaman sonra hiç bir şeyin düşündüğüm gibi olmayacağını anladım. bu hayat bana göre değil dediğim an tıpkı filmlerdeki gibi önlüğümü çıkarıp işten ayrıldım ve okula devam etmenin yollarını araştırdım AÖL ile tanışmam bu şekilde oldu ve kayıt oldum. Daha sonra bir hamburgerci de tekrar işe girdim. çevremde ki insanlar okuyor musun? diye sorduğunda artık yeniden okuyorum diyebiliyordum fakat nerede? sorusunu sorduklarında açıktan okuyorum diyince o düşen suratları görüyordum (eminim çoğunuz bunu yaşamıştır) tahmin edeceğiniz gibi çevredeki insanlar okumuyor gözüyle bakıyorlardı. Her gün işe giderken otobüste okula giden üniformalı lise öğrencilerini gördükçe neden o çocuklar gibi olamadığıma yanıyordum. Bu durumdan çok etkilenmiştim. Öyle ki rüyalarımda kendimi lise sınıflarında oturuyor, ders dinliyor olarak görüyordum. Çevremde ki her insan sanki bana düşman gibiydi. Kimse açıktan okumanın zorluğunu bilmiyor, bir insan neden açıktan okur? sorusunu sorgulamıyorlardı. Çünkü o dönem açık lise sadece serserilerin gittiği bir yer gibiydi. Eğitimin her türlüsü desteklenmeliyken açıktan kendi çabasıyla okuyanlar okumuyor sıfatı alıyordu. Öyle ki açık lisede okuyan erkek öğrencilere tecil hakkı bile verilmiyordu bu forumda çok tartışıp çıkış yolu aramıştık yani devlet bile okuyor gözüyle bakmıyordu bizlere böyle bir dönemde hamburgerci de çalışırken yemek molalarım da AÖL kitaplarımı okuyor yinede öğrenmekten vazgeçmiyordum. Her bir AÖL sınavı sonrası başardığımı görünce hevesleniyor daha fazla çalışıyordum 2. sınıfa geldiğim de bölüm seçme olayı vardı hala var mı bilmiyorum hayatı boyunca matematikten sıfır almış, çarpım tablosunu bilmeyen, toplama bile yapamayan ama lise 2. sınıfa gelmiş biriydim zerre matematik bilgim olmadığı için seçebileceğim bana göre en kolay bölüm olan genel kültür ü seçmiştim. Fakat bir hata da orda yaptığımı farkettim ne yazık ki eğitim hayatıma sözel bölümden gidilebilecek hiç bir yerden devam etmek istemiyordum. AÖL bitirmeme de sadece 1 yıl vardı geri dönemezdim ve sözelci olarak 2011 de nihayet mezun oldum. Üniversite de olur mu acaba? diye düşünürken ÖSYM nin zalimliğiyle yani farklı puan türlerinden tercih yapanların katsayısının düşüşüyle yüz yüze geldim Öğrenmeyi, sürekli araştırmayı seviyordum. mühendis olmak istedim ama hem katsayı olayı hemde hayatı boyunca matematik yapamamış biri için imkansızdı, diğer seçenekleri de hiç düşünemiyordum aradan uzun bir zaman geçti okumaya geç kaldım yıllar gitti derken bu forumda basarmış bir çok insanın hikayeleriyle kendimi gaza getirdim ve bahşişlerimden çıkardığım paraları tamamen hazırlık kitaplarına yatırmaya basladım karar vermiştim devam edecektim. Hergün işten geldikten sonra kendi çabalarımla matematik öğrenmeye başladım (toplama-çıkarmadan baslayarak) hiç bir zaman ne olmak istediğimden, ne yaptığımdan kimseye bahsetmedim çünkü biliyordum ki çevremdeki herkes yine olmaz yapamazsın diyip duracaktı buna fırsat vermedim ve öğrenmeye devam ettim kısa bir süre sonra universite sınavı vardı o dönemde YGS ye girip sanırım matematikten 5 net çıkarmıştım başkaları için komik kendim için gurur vericiydi YGS nin Sayısal puan türünden barajı türkçe desteğiyle geçmiştim 2 yıllık bölümlere girebiliyordum mühendis olamadım ama bu da yeterdi pes etmedim o dönem ilgimi çeken bilgisayarla alakalı bir bölüme girmem gerektiğini düşündüm ve bilgisayar programcılığını tercih ettim. Bu sefer nihayet doğru bir karar aldığımı gördüm derslerimle çok ilgiliydim ve başarılı bir şekilde mezun oldum ve bu sefer diplomamla iş aramaya koyuldum küçük bir bilgisayar firmasında işe başladım bir süre çalıştıktan sonra teknikerliğin ötesine gidebilirmiyim diye düşünürken o zaman ki patronum bu işte basarılı olduğumu tekniker kalmamam gerektiğini surekli söylüyordu biraz onun zoruyla biraz hırsımla devam etmeye karar verdim ama nasıl olacak? diye düşünüyordum DGS sınavı var dediler matematik gerekiyor. Çarpım tablosu bilmiyorum diye hocasından dayak yediğim dersle yine karşı karşıyaydım Bu sefer daha bilinçliydim hedefime yakındım hayalini kurduğum meslekle aramda sadece 1 sınav vardı. Tekrar başa sardım bu sefer daha sıkı çalışıyordum kazanacağıma tamamen inanmıştım. Nitekim öyle de oldu ve artık bilgisayar mühendisliğindeydim ama asıl herşey şimdi başlıyordu biliyordum çok zor olacaktı. Matematik 1 bilgisiyle ingilizce bilgisayar muhendisliğine girmiştim 1 yıl dil eğitimi aldım bölüme geçtim ve yine matematik bu sefer calculus adı altında karşıma çıkmıştı bu hiç kolay olmadı gunumu geceme kattım ve bu derslerden de geçtim ve hayalini kurduğun bu bölümden mezun oldum matematikle olan mücadelem de galip geldim ve onu çok sevdim şimdi ise ilişkimiz master da daha yoğun şekilde devam ediyor bu arada artık Türkiye'nin en önemli holdinglerinden birinde sistem mühendisi olarak çalışmaktayım ve açık lise mezunu olduğumu her mecrada gururla söylüyorum o zamanlar düşen suratlar şimdi şaşkınlıkla bakıyor şimdi yönettiğim pırıl pırıl bir tekniker ekibim var onlara baktığımda geçmişimi görüyorum bu foruma geldiğimde ise hayatımı benim hayatımda kendine bir yer bulan "aaa aynı ben" diyen arkadaşlarımız mutlaka olacaktır. (benim çok oldu) eğer sizde zorluklar içinde bu mucadeleyi veriyorsanız hayallerinizden asla vazgeçmeyin arkadaşlar. bunu hayatınız boyunca unutmayın yaptığınız her hata sizin en iyi öğretmeninizdir. Artık çok geç demeyin. Hata yapmaktan korkmayın. Mücadele edin ve asla pes etmeyin. He bir de.. şimdi kendinize bir söz verin. hayallerinize ulaştığınızda bu foruma gelecek, geçmişinizi unutmayacak, kendi hayat hikayenizi yazıp gelecek aöl öğrencilerine ilham olacaksınız Hepinize başarılar dilerim. 
belki o zamanlardan beri hala burada olan arkadaşlar beni hatırlayacaktır bu sefer foruma öğrenci olarak değil, hala okuma mücadelesini sürdüren arkadaşlara bir nebze olsun motive kaynağı olmak için yeniden geldim Kendimden bahsetmem gerekirse eğitim hayatımda film tadında anılara sahibim diyebilirim sıkılmayacaksanız okumaya devam edebilirsiniz zor bela ortaokulu bitirmiş 2006 da liseye başlamış , gençliğin verdiği bilinçsizlik, kötü arkadaş çevresi, aile eksikliği ve cahillikle 2 yıl üst üste sınıfta kalmış ve liseden atılarak AÖL kapısına zorunlu giriş yapmıştım. Her işte bir hayır vardır. Okuldan atıldıktan sonra İş hayatına atılıp kendi hayat mücadelemi vermeye mecbur kalmıştım şimdi arkama baktığımda iyi ki de atılmışım diyorum. Lise de hocalardan dayak yiyen, okulu kıran, bu çocuk okumaz denilen, serseri gözüyle bakılan onlarca öğrenciden biriydim. Beni okuldan soğutan dayakçı hocalarım, asla 2 den yukarı çıkamayan karne notlarım vardı. Okumayı öğrenmeyi seviyordum ama okulu asla. Liseden atıldıktan sonra zor bela bir büfede mutfak elemanı olarak işe girmiştim. Her şey güzel olacak, kendi paramı kazanacağım, okula gitmeme gerek yok diye düşünürdüm. Günde 12 saate yakın çalışıyor, agresif büfe sahibinden her gün azar işitiyor ve 5 kuruş bahşiş için türlü eziyetler çekiyordum. Bir zaman sonra hiç bir şeyin düşündüğüm gibi olmayacağını anladım. bu hayat bana göre değil dediğim an tıpkı filmlerdeki gibi önlüğümü çıkarıp işten ayrıldım ve okula devam etmenin yollarını araştırdım AÖL ile tanışmam bu şekilde oldu ve kayıt oldum. Daha sonra bir hamburgerci de tekrar işe girdim. çevremde ki insanlar okuyor musun? diye sorduğunda artık yeniden okuyorum diyebiliyordum fakat nerede? sorusunu sorduklarında açıktan okuyorum diyince o düşen suratları görüyordum (eminim çoğunuz bunu yaşamıştır) tahmin edeceğiniz gibi çevredeki insanlar okumuyor gözüyle bakıyorlardı. Her gün işe giderken otobüste okula giden üniformalı lise öğrencilerini gördükçe neden o çocuklar gibi olamadığıma yanıyordum. Bu durumdan çok etkilenmiştim. Öyle ki rüyalarımda kendimi lise sınıflarında oturuyor, ders dinliyor olarak görüyordum. Çevremde ki her insan sanki bana düşman gibiydi. Kimse açıktan okumanın zorluğunu bilmiyor, bir insan neden açıktan okur? sorusunu sorgulamıyorlardı. Çünkü o dönem açık lise sadece serserilerin gittiği bir yer gibiydi. Eğitimin her türlüsü desteklenmeliyken açıktan kendi çabasıyla okuyanlar okumuyor sıfatı alıyordu. Öyle ki açık lisede okuyan erkek öğrencilere tecil hakkı bile verilmiyordu bu forumda çok tartışıp çıkış yolu aramıştık yani devlet bile okuyor gözüyle bakmıyordu bizlere böyle bir dönemde hamburgerci de çalışırken yemek molalarım da AÖL kitaplarımı okuyor yinede öğrenmekten vazgeçmiyordum. Her bir AÖL sınavı sonrası başardığımı görünce hevesleniyor daha fazla çalışıyordum 2. sınıfa geldiğim de bölüm seçme olayı vardı hala var mı bilmiyorum hayatı boyunca matematikten sıfır almış, çarpım tablosunu bilmeyen, toplama bile yapamayan ama lise 2. sınıfa gelmiş biriydim zerre matematik bilgim olmadığı için seçebileceğim bana göre en kolay bölüm olan genel kültür ü seçmiştim. Fakat bir hata da orda yaptığımı farkettim ne yazık ki eğitim hayatıma sözel bölümden gidilebilecek hiç bir yerden devam etmek istemiyordum. AÖL bitirmeme de sadece 1 yıl vardı geri dönemezdim ve sözelci olarak 2011 de nihayet mezun oldum. Üniversite de olur mu acaba? diye düşünürken ÖSYM nin zalimliğiyle yani farklı puan türlerinden tercih yapanların katsayısının düşüşüyle yüz yüze geldim Öğrenmeyi, sürekli araştırmayı seviyordum. mühendis olmak istedim ama hem katsayı olayı hemde hayatı boyunca matematik yapamamış biri için imkansızdı, diğer seçenekleri de hiç düşünemiyordum aradan uzun bir zaman geçti okumaya geç kaldım yıllar gitti derken bu forumda basarmış bir çok insanın hikayeleriyle kendimi gaza getirdim ve bahşişlerimden çıkardığım paraları tamamen hazırlık kitaplarına yatırmaya basladım karar vermiştim devam edecektim. Hergün işten geldikten sonra kendi çabalarımla matematik öğrenmeye başladım (toplama-çıkarmadan baslayarak) hiç bir zaman ne olmak istediğimden, ne yaptığımdan kimseye bahsetmedim çünkü biliyordum ki çevremdeki herkes yine olmaz yapamazsın diyip duracaktı buna fırsat vermedim ve öğrenmeye devam ettim kısa bir süre sonra universite sınavı vardı o dönemde YGS ye girip sanırım matematikten 5 net çıkarmıştım başkaları için komik kendim için gurur vericiydi YGS nin Sayısal puan türünden barajı türkçe desteğiyle geçmiştim 2 yıllık bölümlere girebiliyordum mühendis olamadım ama bu da yeterdi pes etmedim o dönem ilgimi çeken bilgisayarla alakalı bir bölüme girmem gerektiğini düşündüm ve bilgisayar programcılığını tercih ettim. Bu sefer nihayet doğru bir karar aldığımı gördüm derslerimle çok ilgiliydim ve başarılı bir şekilde mezun oldum ve bu sefer diplomamla iş aramaya koyuldum küçük bir bilgisayar firmasında işe başladım bir süre çalıştıktan sonra teknikerliğin ötesine gidebilirmiyim diye düşünürken o zaman ki patronum bu işte basarılı olduğumu tekniker kalmamam gerektiğini surekli söylüyordu biraz onun zoruyla biraz hırsımla devam etmeye karar verdim ama nasıl olacak? diye düşünüyordum DGS sınavı var dediler matematik gerekiyor. Çarpım tablosu bilmiyorum diye hocasından dayak yediğim dersle yine karşı karşıyaydım Bu sefer daha bilinçliydim hedefime yakındım hayalini kurduğum meslekle aramda sadece 1 sınav vardı. Tekrar başa sardım bu sefer daha sıkı çalışıyordum kazanacağıma tamamen inanmıştım. Nitekim öyle de oldu ve artık bilgisayar mühendisliğindeydim ama asıl herşey şimdi başlıyordu biliyordum çok zor olacaktı. Matematik 1 bilgisiyle ingilizce bilgisayar muhendisliğine girmiştim 1 yıl dil eğitimi aldım bölüme geçtim ve yine matematik bu sefer calculus adı altında karşıma çıkmıştı bu hiç kolay olmadı gunumu geceme kattım ve bu derslerden de geçtim ve hayalini kurduğun bu bölümden mezun oldum matematikle olan mücadelem de galip geldim ve onu çok sevdim şimdi ise ilişkimiz master da daha yoğun şekilde devam ediyor bu arada artık Türkiye'nin en önemli holdinglerinden birinde sistem mühendisi olarak çalışmaktayım ve açık lise mezunu olduğumu her mecrada gururla söylüyorum o zamanlar düşen suratlar şimdi şaşkınlıkla bakıyor şimdi yönettiğim pırıl pırıl bir tekniker ekibim var onlara baktığımda geçmişimi görüyorum bu foruma geldiğimde ise hayatımı benim hayatımda kendine bir yer bulan "aaa aynı ben" diyen arkadaşlarımız mutlaka olacaktır. (benim çok oldu) eğer sizde zorluklar içinde bu mucadeleyi veriyorsanız hayallerinizden asla vazgeçmeyin arkadaşlar. bunu hayatınız boyunca unutmayın yaptığınız her hata sizin en iyi öğretmeninizdir. Artık çok geç demeyin. Hata yapmaktan korkmayın. Mücadele edin ve asla pes etmeyin. He bir de.. şimdi kendinize bir söz verin. hayallerinize ulaştığınızda bu foruma gelecek, geçmişinizi unutmayacak, kendi hayat hikayenizi yazıp gelecek aöl öğrencilerine ilham olacaksınız Hepinize başarılar dilerim. 
