Yalnizlikla ilgili yazi ve siirler...

[JoKeR]

Kaldırım Taşları

Bekliyorum gecenin sessizliğinde
Soğuk kaldırımlarda ölürcesine
Adımlar atıyorum beklerken öylesine
Odaklanmışım kaldırımdaki ayak seslerine

Oturdum soğuk kaldırım taşlarına
Dermanım yok volta atmaya
Yaslandım sokak lambasına
Bekliyorum seni dolunayın gölgesinde

Tenim soğuk üşüyorum
Soğuk rüzgara yenik düşüyorum
Her geçen dakika donuyorum
Kaldırım taşları uyumak istemiyorum

Saatlerdir seni bekliyorum
Kaldırım taşları sanırım donuyorum
Ayaklarımı artık hissetmiyorum
Kaldırım taşları uyumak istiyorum

Uyursam donacağımı biliyorum
Beklemeye tahammülüm kalmadı
Gelmeyecek biliyorum
Kaldırım taşları sana söylüyorum

Uzaktan bir ses duyuyorum
Yoksa hayal mi görüyorum
Kaldırım taşları yerimden kalkamıyorum
Yoksa Azrail’i mi görüyorum

Sesini duyuyorum geldin mi bana
Saatlerdir bekliyorum sayende ölüyorum
Ambulansa gerek yok donarak can veriyorum
Kaldırım taşları ben gidiyorum

Son nefeslerim bunlar biliyorum
Ruhumu teslim ediyorum götürmeyin beni
Beklerken ölüyorum seni ey sevgili
Uyumak istiyorum bırakın beni

Bu ses senin ey sevgili
Bu kadar bekletmeseydin beni
O güzel kokular cennetten mi
Şahadet vakti ruhumu teslim ediyorum

Pişmanlık fayda etmez ey sevgili
Gelinliğim beyaz kefen belli
Seni beklediğim yerde
Kaldırım taşlarıyla gömün beni

[JoKeR]

SAKLANBAÇ

Aşkı arıyorum...
O hep saklanan
Bense hep ebe...
Aşkı arıyorum
Şarkılarda...
Türkülerde...
Araya araya bulduğum
Kendisi değil
Saklandığı yerler:
Beyinler...gönüller...
Yerini buldum ya
Şimdilik bu da yeter...
Pusudayım...
Aşkı arıyorum
Ayak seslerini duyuyorum
Umutlanıyorum...
Mutlaka bir gün
O da elime geçer diyorum...


Alper Kürük

[JoKeR]

Sana Ait Bu Yalnızlık...

Gece,
Bugün bir başka sessiz sanki...

Yüreğime çarpan sesler mi çok yalnız?
Yoksa ben miyim her nefeste bu denli yalnızlığı soluyan!

Duyulması zor bir yokluğun ayak sesleri içimde…
Senin bu yalnızlık.
Senin bu yokluk.
Benim varlığına dair hiçbirşeyim yok ki,
Bir kuru sessizlikten başka…
‘’Hiç’’ olanlar bile sende tutuklu.
Oysa, kendime ait bir yalnızlığım bile yok!
Tüm yokluklar sana dair…
Varlığını ‘’ses’’ sayma, hiç olmadı ki konuşsun!

Anla yada anlama…
Unuttuğun bir çerçeve de silindi hayallerim!
Bir çizgi çektim gerçeklerin üzerine…
Karaladım kendimi, duygularım konuştu!
Sustu korkularım, seni ‘’hayat’’ bildi tüm çığlıklarım.
Oysa ki, ben duymak istememişim!
Onlar hiç susmamış…

Gece,
Bugün bir başka hüzne dayalı sanki…

Sensizlik koyu bir sessizlik bıraktı avuçlarıma.
Düz gittim, yoruldum…
Eğri gittim, yoruldun.
Bulamadım ben senin yolunu!
Savruldum sessizliğimin haklı/haksız savaşının içinde…

Ve gece, çok fazla ağladı bugün…
Biraz da ağlattı!
Korkma/düşünme…
Sana sığındım ama
Sen yine bilmedin!

'’Ah yüreğim’’ sus…
Bu gece de ölmedi ruhum…

[JoKeR]

SENSİZİM ANLA BENİ

SEBEB YAŞAMAK İSE
SEVMEK BAŞKA
YALNIZLIK YOK OLUŞ İSE
SEVİLMEK BAŞKA SENLE
YÜZ YÜZE GELSEK ŞU DİYARDA
AYRILMASAK UYKUDA BİLE
SENLE
DAMLA DÜŞSE HAYKIRIRIM BEN
SONSUZA KADAR
UNUTMA
BİR BENSİZLİK SERGİLEME HAYATTA
VAR OLUŞ ÖZLEMDEN YANA
ŞU YANARDAG MİSALİ YAKAMA
YÜREGİMİ
NEDENSİZ SEBEBSİZ
BIRAKMA ELLERİMİ
YOLUNA DÜŞERSEM YAPMA U DÖNÜŞÜ
CADDE BAŞINDA
YÜREGİMİ YAKARSIN UNUTMA
SONSUZA KADAR ....BIRAKMA ELLERİMİ
ANLA BENİ SENSİZİM EFTALYAM....

[JoKeR]

Yakılacak Mektup...!

Sana bu mektubu uzaklardan yazıyorum..
Adresini çoktan unuttum..
Bir şiirin şişesine kalbimi koyup sulara bırakıyorum..

Ah benim eski türküm..
Ah benim hazin öyküm..
Yanlışım..
Yanılışım..

Ne yaptıysam seni mutlu edemedim.
Oysa bir kemanım vardı.
Birde sen..
Acımadın ezdin beni,
üzdün..
Hiç anlamadın!!
Yavrusuna yanan bir anne gibi içime gömdüm depremlerimi
Ceketimi alıp gittim
Derin derin iç çekişim bu yüzden

İnadına suskundum oysa..
İnadına vurgun..
Geç uslandım..
Sen göremedin ama..
Altı mosmor gözlerimle ıslandım..

En çok istavriti severdin
Sıkıp limonu maydanoza
Şaraba vururdun hani
Eski bir kasette bizim şarkımız alıp götürürdü seni
Salaş meyhanelerde ve kumsallardaki ayak izlerinde
Kırılan hayallerim,
Ümitlerim
Ve seni bekleyişlerim her yağmur akşamında..
Daha bir mutluyduk o günler..
Herşeye rağmen özgürdük..
Kitap alacak paramız olmasada
Ucuz tütün içsekte
Pahalıydı düşlerimiz..
Ne kadar çok isterdim şimdi bu şarkımı duymanı
Kanayan bir gül misali
Saçlarına taktığım
Suskun çığlıklarıyla inleyen şu kemani
Ki her notası hayatla yüzleşmenin ve ödeşmenin katranı
Hatırlarmısın parasız kalmıştık da bir gün
Kardeşinin kumbarasını boşaltıp konsere gitmiştik..
İmzasını almıştık sevdiğimiz sanatçının
Birlikte fotoğraf çektirmiştik
Bir şişe gazozu
Ve bir kaşarlı tostu bölüşmüştük

Hey gidi günler hey..
Az mı şiir yazdık ders kitaplarına
Otobüse biletsiz mi binmedik
Komayamı girmedik her beşiktaş maçında
Şimdi hastahane akşamının yorgun penceresin de
Maziye dalıp dalıp gitmelerimsin artık
Ne kemanım var yanımda
Ne de sen varsın..
Mevsimlerden hüzün
Aylardan pişmanlık ve karanlık..

Sen ki bu mektubu saklayacaksın..
Öpüp öpüp koklayacaksın belki..
Ve artık gelmeyeceğimi bile bile bekleyeceksin..

Ah benim eski türküm..
Ah benim hazin öyküm..
Yanlışım..
Yanılışım..

Seni hiç üzer miyim..
Ben bu mektubu defalarca yazmış,
Defalarca yakmışım..!

[JoKeR]

Yalnızlığa mahkumum

İçimde kopuyor yine fırtınalar bütün umutlarımı yıkarcasına,
Enkazı kalmış bir bedenim bu hayatta.
Yokluğun acıyla yok oluşumu gördüm her köşe başında,
Mahkûm ettim kendimi zor olsada yalnızlığa.

Hiç sevgilim olmadı inanırmısınız hiçte dostum
Her şeyin yalanı gibi bunudan yalanından korktum
Bu hayatta hep gerçeklerle yüzleşmekten kaçtım
Şimdi ne dostum var nede korkum
Ama ben en kötüsüne yalnızlığa mahkûmum

[JoKeR]

Yalnızlık Anlat Bana Yalnızlığı!

Hadi bana kendini anlat. Zor mu bu kadar kendini anlatmak? Ben hep kendimi, senin hüzün dolu kollarına bırakırken hiç tereddüt ediyor muydum. Peki ya seni çevreleyemeyen duvarları ben örmeye çalışıyorsam, bana kızıp anlatmayacak mısın bir şeyler. Mesela *******i anlat, ölmeyi anlat, susmanın ne büyük nimet olduğunu anlat.


Biliyorum senin de anlatacakların var elbet insanlara. Dünyada seni duymayan, yaşamayan ve hissetmeyen hiç kimse yok! Olamaz da. Her şeyin bir yalnızlığı var çünkü. Sılanın, annenin, gözlerin, umudun ve daha doğrusu insanların yalnızlığı. Hangisi senden uzak ki?

Ama sen kendini saklamakta pek hünerlisin farkındayım...

Sen anlatmıyorsun diye, başkaları yani yabancılar anlatıyor Aşkı, kavuşmayı. Böyle olmamalı ey yalnızlık... olmamalı...

Hadi anlat bana yalnızlık! Sen anlat Aşkı, kavuşmayı... sen olmasan, kavuşmanın anlamı olur muydu hiç? Evet soruyorum olur muydu. Sen olmasan kimler sevgililerine hasretle, gözyaşlarıyla mektup yazabilirdi. Sen olmasaydın anlaşılmayacaktı dünyadaki imtihan.

Kelebekler yaşamayacaktı; bir gün de olsa ömürleri. Sıcak meltemlerin estiği diyarlara uçmayacaklardı kırlangıçlar. Göç etmeyeceklerdi hiç bir zaman...

Seni ararken ben benden ayrıymışım. Seni aramakla kendimi kaybetmişim. Tek bir şey, hüznümüzü sevince döndürmekte; ona dualar ettiğimizde, her an, saniye saniye kavuşuyoruz. Rabbimizle olamamanın sancısı... yalnızlık!

Meğer yalnızlık yanıbaşımızda bizi beklermiş. Gözlerimiz gerçekte körmüş. Mevlâna Rumî keşfetmiş muhabbet ülkesini. ‘’Aramadıkça bulamazsın- Aşığın kârıda budur. Sen kör oldukça onu arayamazsın ki bulasın’’ Aradım ve buldum. Ama sen hâlâ bulunmak için kaybolmaktasın...

Kavuşma süregeldikçe yalnızlık da var olacak.

Sevmek var oldukça ayrılıklar hep yaşanacak bir yerlerde.
Gülmek var oldukça ağlamak da olacak.
Sessizlik oldukça; gürültü bir yerlerden kopacak.
Dünya döndükçe kıyamet hep pusuda bekleyecek.
Ölüm ölümü öldürmedikçe, yaradana yalnızlık hep devam edecek.
Ve...
Ölümün bile güzeli olacak...

[JoKeR]

Yalnızlık

En sevdiğini büyük dalgalarda kaybetmektir yalnızlık
Değer verildiği halde karşılık alamamaktır yalnızlık
İçindeki o sevgi kıpırtısının çırpınışlarının son bulduğu andır yalnızlık
Sevgi tohumlarının yeşerememesidir yalnızlık
Büyük uğraşılarla kazandığını bir anda kaybetmektir yalnızlık,
Denize daldığında dibini görememektir yalnızlık
Yalancı gülüşlerini üzerinde hissettiğin andır yalnızlık
Dünyanın bile uydusu varken senin hiçbirşeyinin olmamasıdır yalnızlık
En yakınında bile olsa aslında senden çok uzaklarda olduğunu bildiğin andır yalnızlık
Umut dolu bakışlarının tükendiği andır yalnızlık
Değerini bilemeyenlere değer biçmektir yalnızlık
Gökyüzüne baktığında aslında özel olmadığını hissettiğin andır yazlnızlık
Hayatı bir gazoz kapağına benzettiğin ve gazın havaya karışmasını beklediğin andır yalnızlık
Aslında hayatın sana ne verdiği değil senden ne aldığını farkettiğin andır yalnızlık
İdam olucak birine son dileğinin sorulmasına rağmen sana hayatta tek söz hakkı bile tanınmadığını andır yalnızlık