Sınırlar

[simala]

“Sınırlar” ....
Yaşanmış bir Olay



Yirmi beş yaşındaki bir adamın anne ve babası, bana gelmişler; Benim oğulları Bill’i düzeltmemi

istiyorlardı. Bill’in nerede olduğunu sorduğumda, “Eh, o gelmek istemedi” diye yanıtladılar.

“Neden” diye sordum.

“Vallahi sorunu olduğunu zannetmiyor” diye yanıtladılar.

“Belki de haklıdır” demem, onları şaşırttı; “Anlatın”

Çok küçük yaşta başlayan, sorunlarla dolu bir geçmişi hikaye ettiler. Onların gözünde Bill asla

“Burnunu çekenlerden” olmamıştı. Son yıllarda uyuşturucu, okula devam etmeme ve iş bulamama gibi

sorunları vardı.

Oğullarını çok sevdikleri ve onun sürdürdüğü yaşam konusunda kalplerinin kırık olduğu belliydi.

Onun değişmesi ve sorumluluk taşıyan bir yaşam sürmesini sağlayabilmek için bildikleri her yolu denemişler,

ancak bunların tümü başarısızlıkla sonuçlanmıştı. Hala uyuşturucu kullanıyor, sorumluluktan kaçıyor ve

nasıl biri olduğu anlaşılamayan insanlarla ahbaplık ediyordu.

Bana daima ona her istediğini sağlamış olduklarını söylediler. Okul yıllarında hep çok parası olmuş,

böylelikle çalışmak zorunda kalmamış, derslere ve sosyal yaşama ayırabileceği epey zamanı olmuştu.

Bir okulda başarısızlığa uğradığında veya derslere girmekten vazgeçtiğinde, “onun için daha iyi olabilecek”

bir başka okula devam edebilmesi için ellerinden geleni isteyerek yapıyorlardı.

Onlar bir müddet konuştuktan sonra, dedim ki; “Sanırım oğlunuz haklı. Onun sorunu yok”

İnanmaz gözlerle tam bir dakika boyunca bana baktılar. Sonunda baba dedi ki,

“Sizi doğru anladım mı? Sorunu olmadığını mı düşünüyorsunuz?”

“Doğru” dedim. “Onun bir sorunu yok. Sizin var. O aşağı yukarı her istediğini yapabiliyor,

onun için bir sorun yok. Siz ödüyor, üzülüyor, merak ediyor, planlıyor, onun için enerji harcıyorsunuz.

Onun bir sorunu yok, çünkü siz sorunları ondan almışsınız. Bu tarz şeyler onun sorunu olmalı ancak şimdiki

durumda bunlar sizin. Onun da bazı sorunları olmasını sağlamanızda, size yardımcı olmamı ister misiniz?

Bana deliymişim gibi baktılar, ancak kafalarında bazı ışıklar yanmaya başlamıştı. “Ona bazı sorunlar

edinmesinde yardımcı olmakla, kastettiğiniz nedir?” diye sordu annesi.

“Vallahi” diyerek açıkladım, “Sanırım bu sorunun çözümü bazı sınırları açığa kavuşturarak, davranışlarının

size değil, kendisine bazı sorunlar yaratmasını sağlamakla mümkün olacaktır”

“Sınırlar, demekle neyi kast ediyorsunuz?” diye sordu baba.

“Şöyle düşünün, o sanki sizin, kendi bahçesini hiç sulamayan bir komşunuz gibi. Ancak siz sulama

fıskiyenizi ne zaman çalıştırsanız, su sizin değil onun bahçesine akıyor. Sizin çimleriniz sararıp ölürken, Bill kendi

yeşil çimlerine bakarak kendi kendine, “Benim bahçemde işler yolunda gidiyor” diye düşünüyor. İşte oğlunuzun

yaşamı böyle. Ders çalışmıyor, plan yapmıyor, işi yok ve bulmaya da çalışmıyor, yine de iyi bir evde yaşıyor,

çok parası var. Yani kendi görevini yerine getiren bir evladın sahip olduğu tüm haklara sahip.

“Eğer mülkiyet sınırlarını biraz daha iyi tanımlarsanız, eğer sulama sistemini sadece kendi bahçenizi sulayacak

şekilde ayarlarsanız ve o da kendi bahçesini sulamazsa, toz, toprak içinde yaşamak zorunda kalacak. Bir zaman sonra

bundan hoşnut olmayabilir. “Şimdiki durumda ise, O sorumsuz ve mutlu, siz de sorumlu ve mutsuzsunuz.

Sınırların biraz açıklığa kavuşturulması işin çözümü için yeterli olacaktır. Ve onun sorunlarını, bir tahta perde ile sizin

bahçenizden uzak tutmalısınız; Onun bahçesinde, yani ait oldukları yerde kalmalılar”

“Bu biraz insafsızca değil mi, böyle birden bire yardımı kesmek?” diye sordu baba.

“Şimdiye kadar ona yardımcı olmanın faydası oldu mu” diye sordum?

Bakışı beni anlamaya başladığını gösteriyordu.